کد مطلب:182691 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
انس با قرآن
از شاخص ترین رفتار آموزنده عترت، انس با قرآن است. آنان هماره قرآن را قرائت و در آیات آن اندیشه می نمودند. ژرفای بی پایان قرآن كه مملو از گوهرهای نفیس می باشد، غواص آشنا را می طلبد كه در آن غور می نماید و به معارف عمیق دستیازی نماید. و عترت آشناترین بر این فن می باشند.
[ صفحه 99]
مخاطب اصلی قرآن كه مفاهیم آن را تا اعماق ژرفای آن بر می تابد، عترت است كه، انما یعرف القرآن من خوطب به. ژرفای دانش وحیانی كه عدل قرآن است، نه تنها از معارف عمیق قرآن باخبر است، بلكه از باطن آن كه ژرفای دانش و حیاتی قرآن است (تأویل)، باخبرند، و ما یعلم تأویله الا الله و الراسخون فی العلم. [1] و اینك اندیشه ژرفای وحیانی سیدالساجدین علیه السلام در این اقیانوس بی كران غواصی می نماید.
سید الساجدین علیه السلام در ترغیب جامعه به روی كرد به قرآن و برحذر شدن از تباهی هایی كه حزب حاكم بر آن دامن می زد، می فرماید: درجات بهشتی ها به مقدار آیات قرآن است كه برای دسترسی به مدارج بالا باید به قرآن روی آورد كه قرآن نردبان صعود است، و جعل درجاتها علی قدر آیات القرآن... اقرأ وارق. [2] خود حضرت این كتاب وحیانی و جاوید را آن گونه زیبا و دل نشین تلاوت می نماید كه هر رهگذر را از راه بازمی دارد. از زیبایی تلاوت قرآن حضرت، مردم بی هوش و مدهوش می شدند، ربما مر به المار فصعق من حسن صوته. [3] .
تلاوت همراه با تدبر و اندیشه ژرف آن گونه انس پدیدار می سازد كه تمام دهشت ها را می زداید. تمام تنهایی ها را به انس تبدیل می سازد. كه خود این گونه فرمود، اگر قرآن همراه من باشد در روی كره زمین تنهای تنها باشم، هراسی نخواهم داشت. لو مات ما بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد ان یكون القرآن معی. [4] «اگر آنچه در میان مشرق و
[ صفحه 100]
مغرب زنده وجود دارد، بمیرد؛ من تا هنگامی كه قرآن همراهم است هیچ گونه هراس و وحشتی ندارم».
آری این گونه انس با یاد محبوب و نامه معشوق دل را از همه می رباید و یاد همگان را به فراموشی می سپارد. زیرا كه با تجلی جلوه معشوق و حضور در محضر محبوب جلوه اغیار را مجال نمی ماند.
[ صفحه 99]
مخاطب اصلی قرآن كه مفاهیم آن را تا اعماق ژرفای آن بر می تابد، عترت است كه، انما یعرف القرآن من خوطب به. ژرفای دانش وحیانی كه عدل قرآن است، نه تنها از معارف عمیق قرآن باخبر است، بلكه از باطن آن كه ژرفای دانش و حیاتی قرآن است (تأویل)، باخبرند، و ما یعلم تأویله الا الله و الراسخون فی العلم. [1] و اینك اندیشه ژرفای وحیانی سیدالساجدین علیه السلام در این اقیانوس بی كران غواصی می نماید.
سید الساجدین علیه السلام در ترغیب جامعه به روی كرد به قرآن و برحذر شدن از تباهی هایی كه حزب حاكم بر آن دامن می زد، می فرماید: درجات بهشتی ها به مقدار آیات قرآن است كه برای دسترسی به مدارج بالا باید به قرآن روی آورد كه قرآن نردبان صعود است، و جعل درجاتها علی قدر آیات القرآن... اقرأ وارق. [2] خود حضرت این كتاب وحیانی و جاوید را آن گونه زیبا و دل نشین تلاوت می نماید كه هر رهگذر را از راه بازمی دارد. از زیبایی تلاوت قرآن حضرت، مردم بی هوش و مدهوش می شدند، ربما مر به المار فصعق من حسن صوته. [3] .
تلاوت همراه با تدبر و اندیشه ژرف آن گونه انس پدیدار می سازد كه تمام دهشت ها را می زداید. تمام تنهایی ها را به انس تبدیل می سازد. كه خود این گونه فرمود، اگر قرآن همراه من باشد در روی كره زمین تنهای تنها باشم، هراسی نخواهم داشت. لو مات ما بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد ان یكون القرآن معی. [4] «اگر آنچه در میان مشرق و
[ صفحه 100]
مغرب زنده وجود دارد، بمیرد؛ من تا هنگامی كه قرآن همراهم است هیچ گونه هراس و وحشتی ندارم».
آری این گونه انس با یاد محبوب و نامه معشوق دل را از همه می رباید و یاد همگان را به فراموشی می سپارد. زیرا كه با تجلی جلوه معشوق و حضور در محضر محبوب جلوه اغیار را مجال نمی ماند.
[1] آل عمران، 7.
[2] تفسير برهان، ج 3، ص 156.
[3] احتجاج، نقل از بحار، ج 46، ص 69.
[4] همان، ص 107، كافي، ج؟.